Πρόσοψη του καθεδρικού ναού της Φλωρεντίας - Ιστορική και Καλλιτεχνική Ανάλυση

Ο καθεδρικός ναός της Φλωρεντίας ή ο καθεδρικός ναός της Santa Maria del Fiore, γνωστός και ως Duomo, είναι ένα πολύ διάσημο κτίριο που αντιπροσωπεύει τη λαμπρότητα της περιόδου της Αναγέννησης. Είναι ένα πολύ σημαντικό και αναγνωρίσιμο σύμβολο της Φλωρεντίας.

Ωστόσο, η πρόσοψή του, όπως τη βλέπουμε σήμερα, είναι προϊόν του ρομαντικού ιστορικισμού του 19ου αιώνα, φιλοτεχνημένο από τον αρχιτέκτονα Emilio de Fabris μεταξύ 1876 και 1886. Αυτό το άρθρο θα εξερευνήσει την ιστορία και την τέχνη των προσόψεων, που παρουσιάζονται με οργανωμένο και συναρπαστικό τρόπο .

Επισκόπηση της ιστορίας της πρόσοψης

Αρχικά, η πρόσοψη του Duomo σχεδιάστηκε από τον Arnolfo di Cambio, έναν αξιόλογο αρχιτέκτονα της εποχής. Ωστόσο, μετά το θάνατό του το 1302, η πρόσοψη παρέμεινε ημιτελής. Ορατό στην τοιχογραφία «Madonna della Misericordia» από το 1342 στο Μουσείο Bigallo, το σχέδιο του Arnolfo περιγράφεται λεπτομερέστερα σε μια ακουαρέλα του Bernardino Poccetti που στεγάζεται στο Μουσείο Opera del Duomo. Αυτό το σχέδιο αποσυναρμολογήθηκε γύρω στο 1587 για μια σύγχρονη αντικατάσταση, που πρότεινε ο Bernardo Buontalenti, ένας αρχιτέκτονας της αυλής στους μεγάλους δούκες των Μεδίκων. Η γοτθική επένδυση αφαιρέθηκε, με μερικά μαρμάρινα μέρη να επαναχρησιμοποιηθούν για το νέο δάπεδο μέσα στη Santa Maria del Fiore, και τα γλυπτά μεταφέρθηκαν κυρίως στην Opera del Duomo, τώρα μουσείο.

Καλλιτεχνικά Στοιχεία και Καινοτομίες

Πέντε αγάλματα του Arnolfo είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτα: San Zanobi, Santa Reparata, Madonna col Bambino, Madonna della Natività και Bonifacio VIII. Αυτά τα έργα, ειδικά η Madonna col Bambino με ασυνήθιστα γυάλινα μάτια, καταδεικνύουν τη μετάβαση από τη ρωμανική στην πρώιμη αναγεννησιακή τέχνη. Τα τρία πρώτα ήταν αρχικά μέρος του lunette της κεντρικής πύλης, απεικονίζοντας θέματα παρόμοια με τη σύγχρονη πρόσοψη: τη δοξολογία της Μητέρας του Θεού, στην οποία είναι αφιερωμένη η βασιλική.

The Modern Facade του Emilio de Fabris

Ο De Fabris έκανε καταπληκτική δουλειά στην πρόσοψη του κτιρίου συνδυάζοντας το γοτθικό ντιζάιν με το υπάρχον αναγεννησιακό στυλ. Είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα ρομαντικού ιστορικισμού από τον 19ο αιώνα. Η λευκή, πράσινη και κόκκινη μαρμάρινη επένδυση, τα αγάλματα, τα ροζ παράθυρα, τα μωσαϊκά και οι κώνοι συμβάλλουν σε μια αρμονική αλλά ξεχωριστή εμφάνιση που συμπληρώνει τον καθεδρικό ναό, το καμπαναριό του Giotto και το βαπτιστήριο. Το κάτω μέρος της πρόσοψης διαθέτει οικόσημα που μνημονεύουν τις οικογένειες της Φλωρεντίας που χρηματοδότησαν την κατασκευή.

Η συμβολή του Donatello

Μεταξύ των αξιοσημείωτων γλυπτών, το άγαλμα του Αγίου Ιωάννη του Donatello αξίζει ιδιαίτερης αναφοράς. Αυτό το άγαλμα, που τέθηκε σε λειτουργία το 1408 και ολοκληρώθηκε μετά από οκτώ χρόνια, που βρίσκεται τώρα στο Μουσείο, σχεδιάστηκε αρχικά για την υψηλή τοποθέτηση της πρόσοψης. Η ιδιοφυΐα του Ντονατέλο είναι εμφανής στην οπτική διόρθωση που εφάρμοσε, διασφαλίζοντας ότι το άγαλμα φαινόταν ανάλογο όταν το δει κανείς από κάτω.

The Facade Model Collection

Η Αντιφωνική αίθουσα στο Μουσείο φιλοξενεί διάφορα μοντέλα για την πρόσοψη που προορίζονται να αντικαταστήσουν το σχέδιο του Arnolfo. Παρά τον διαγωνισμό το 1491, η κριτική επιτροπή δεν βρήκε κανένα από τα έργα αρκετά πειστικό, οδηγώντας σε μια παρατεταμένη περίοδο αναποφασιστικότητας σχετικά με το σχέδιο της πρόσοψης.